Jesteś studentem filozofii i na ostatniej domówce u znajomego spotkałeś śliczne dziewczę. Blond anioł cię zauroczył i z tego zauroczenia wszystko ci się pokręciło i panna myśli, że studiujesz na ASP. Może dlatego, że zanim zapytała o twoje zainteresowania, zdążyła wyrazić swój zachwyt artystami? Cóż, zdarza się. Idąc na pierwszą randkę wstąpiłeś do pobliskiego plastyka, kupiłeś trochę farby, wcisnąłeś ją sobie pod paznokcie i to uwiarygodniło twoją wersję na tyle, że dostałeś od blond anioła wymarzony pocałunek. Pojawił się problem. Twoja nowa kobieta chce, żebyś jej coś narysował, a najlepiej konia, bo ona kocha konie. Zawsze uważałeś się za człowieka renesansu i nie sądzisz, żeby sprawiło ci to kłopot. Zresztą, nie uważasz, żeby tak błahe wyzwanie miało odebrać wam szansę na uroczy związek pełen jej włosów na twoim prześcieradle i twoich rąk na jej talii. Idziesz do plastyka, kupujesz odpowiednie narzędzia, robisz sobie kawę i zapalasz papierosa (widziałeś na filmach, że wszyscy artyści tak robią) i orientujesz się, że nie wiesz jak narysować konia.
Jak to zrobić? Najpierw sprawdź w internecie jak wygląda koń. Zostaw sobie zdjęcie w tle. Każdy artysta ma swojego modela. Naszkicuj masywny tułów konia. Najprościej będzie, jeśli potraktujesz ciało konia jako zbiór nachodzących na siebie owali. Do trzech owali tworzących kolejno: korpus, tułów i zad dorysuj nogi, ogon i głowę. Wszystkie części połącz ze sobą jedną linią, obrysuj je. Pamiętaj, że koń jest całością. Dodaj zarys mięśni, kopytka, oczy, uszy. Wybierz dla konia odpowiednią maść i masz konia! Nie masz konia? Twój koń nie wygląda jak koń? Zacznij od początku, ale tym razem ochlap płótno wybranymi przez siebie farbami, dodaj kilka przypadkowych kresek i narysuj cztery kopytka. Jak panna zapyta cię, co to niby jest, powołaj się na sztukę współczesną. Pamiętaj, że jesteś filozofem i bez problemu skonstruujesz monolog na temat własnej interpretacji konia. Dodaj jeszcze ” Jaki koń jest każdy widzisz” i zapal papierosa. Panna jest Twoja.
