Udar serca

Udar serca inaczej nazywany jest zawałem, atakiem serca lub martwicą mięśnia sercowego. Powstaje on na skutek niedokrwienia w wyniku zamknięcia tętnicy wieńcowej, która doprowadza krew do serca. Udar serca należy do chorób niedokrwiennych. W krajach europejskich najczęstszą przyczyną zgonów są choroby układu krążenia (szczególnie serca, tętnic oraz żył). Do udaru serca najczęściej przyczynia się miażdżyca tętnic wieńcowych. Prowadzi do zakrzepicy, zwężenia oraz niedrożności tętnicy. Ognisko miażdżycowe w tętnicy wieńcowej nazywane jest blaszką miażdżycową. Powstaje ona skutek odkładania się tak zwanego złego cholesterolu LDL, a także innych tłuszczów odkładających się na wewnętrznej ścianie tętnicy. Doprowadza to do ograniczonego przepływu krwi w wyniku zmniejszenia się światła naczynia. Bezpośrednim mechanizmem prowadzącym do zawału jest krwotok lub pęknięcie blaszki miażdżycowej, a także wzrost zakrzepu na jej powierzchni. W około 90% przypadków zakrzep jest główną przyczyną udaru serca. Powstaje on w miejscu zwężonym na skutek odkładania się blaszki miażdżycowej. W nielicznych przypadkach przyczyną zawału może być również zator tętnicy wieńcowej.
Zawał mięśnia sercowego częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet, szczególnie u osób otyłych oraz z nadciśnieniem tętniczym. Może pojawić się już po 40 roku życia. Głównymi czynnikami ryzyka mogą być:
– palenie tytoniu,
– cukrzyca,
– nadciśnienie tętnicze,
– nadmierne spożywanie alkoholu,
– przewlekły stres,
– hipercholesterolemia,
– niedobory witamin z grupy B,
– niska aktywność fizyczna,
– predyspozycje rodzinne oraz genetyczne,
– przebyty wcześniej zawał serca,
– wrodzona wada naczyń wieńcowych,
– zmiany zatorowo-zakrzepowe,
– wady zastawek serca.
Zawał serca może mieć różny przebieg od prawie niezauważalnych do bardzo silnych. Często jest to pierwszy objaw choroby serca, która rozwijała się przez wiele lat. Oznaki udaru serca podzielić można na subiektywne i obiektywne. Do subiektywnych zaliczyć można:
– ostry, stale narastający, nieustępujący po odpoczynku ból w klatce piersiowej. Często opisywany jest również, jako piekący, dławiący i rozpierający. Może promieniować do szyi, żuchwy a także lewej kończyny górnej
– duszność, szczególnie u osób starszych, oraz
– panika i lęk przed śmiercią
Natomiast do oznak obiektywnych zalicza się:
– bladość,
– zimne poty,
– przyśpieszona akcja serca,
– osłabienie,
– mdłości oraz wymioty,
– zawroty głowy lub omdlenie,
– kołatanie serca.
Pierwsza pomoc w przypadku zawału polega na ułożeniu chorego w pozycji siedzącej, jeśli jest przytomny lub bocznej bezpiecznej, kiedy jest nieprzytomny i wezwaniu jak najszybciej specjalistycznej pomocy. W przypadku, kiedy chory straci przytomność należy rozpocząć resuscytacje krążeniowo-oddechową, stosując schemat 30:2. Do przyjazdu karetki należy monitorować oddech i tętno. W warunkach domowych można podać doustnie aspirynę. Zawał serca jest stanem naglącym i wymagającym natychmiastowej interwencji lekarskiej, aby zwiększyć szanse chorego na przeżycie.

http://www.niezawal.pl/

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here